Blues Peer |
organisation: Blues Peer
artist: Brian Setzer's Rockabilly Riot (US) |
© Rootsville 2016 |
|
Met namen als Taj Mahal, Buddy Guy, Walter Trout en afsluiter Brian Setzer krijgen we op dag 3 van Blues Peer een dagje om van te smullen. Voor elk wat wils zouden we kunnen stellen en zo moeten we uit respect voor de organisatie zeggen dat dit dan de kers op de taart moet zijn van Blues Peer 2016.
Met 5 songs in het tv/radio programma Live uit Loyd, begon Mojo Man met de ontwikkeling van hun live sound. Eens ze deze sound beet hadden hebben ze geprobeerd om die om te zetten tot een CD, en met succes. Ongeveer een jaar na hun eerste optreden brachten ze hun debuut CD uit die simpelweg de naam van de groep kreeg ‘Mojo Man’. Een podium gevuld met maar liefst 9 topmuziekanten waaronder een zanger, Marcel Duprix, met een geweldige stem
Met nummers als Missin’ your Kissin’ en ‘Deep In Florida’ weet deze JP Soars onmiddellijk iedereen met de neus richting podium te zetten. Van West Coast tot het stevigere werk en daarvoor neemt hij zijn ‘cigar box’ ter hand en sommigen begonnen zich af te vragen, where did ‘we’ sleep last night. Toch opmerkelijk dat deze JP Soars alle regels aan zijn laars lapt en zelf maar begint aan de bissers tot plezier van het alweer talrijk opgekomen publiek. Kalsbak, en alle twijfelaars overtuigd! (Freddie)
‘ALIVE in Amsterdam’, een titel waar meer achter zit dan lijkt. Het is immers niet alleen de titel van de meest recente CD van Walter Trout, het is ook zijn manier om aan de wereld te laten zien dat hij terug is! Walter Trout is met een zwaar leverfalen door het oog van de naald gekropen. Na een geslaagde levertransplantatie en enkele jaren van herstel behaald hij zijn ultieme doel, terug op het podium staan en We mogen dan ook blij zijn dat we deze grote artiest nog kunnen bewonderen en mogen genieten van zijn schitterende muziek met loeiende gitaar solo’s en recht uit het diepste van zijn rockende ziel. ‘I Can Tell’ mocht de set openen en aan een snel tempo volgde de nummers mekaar op. Toch nam Walter even de tijd om te laten blijken hoe gelukkig hij is dat hij er nog bij mag zijn, iets wat je duidelijk kan horen in zijn songteksten die hij geschreven heeft na zijn ziekte zoals ‘Almost Gone’, hij bedankte zijn vrouw voor haar liefde en geduld Een nummer waarin hij zijn gitaar zo luid liet huilen dat B.B. King van hierboven kon meeluisteren. Een enkele keer werd Walter geflankeerd door zijn gitaar spelende zoon Jon Trout waarbij je duidelijk zag dat het gitaar talent doorgegeven is van vader op zoon. Nog een lekkere rock & roll meezinger om dan met ‘Going Down’ de set af te sluiten. En dat Walter Trout terug is, spring levend en vol energie zal niemand meer kunnen tegenspreken. (Vanessa) Taj Mahal bekt toch ietwat beter dan Henry Saint Clair Fredericks Jr. en zo zitten we al aan de We kunnen wel stellen dat hij de excentriekeling is in de blues en dat heeft misschien ook te maken met de cocktail van Afrikaans en West-Indisch bloed dat door zijn aders stroomt. Mijn voorkeur gaat uit naar de Phantom Blues band als begeleiders maar we zullen het vandaag maar met het trio doen want met deze formatie is hij al een paar jaren op tour. Taj Mahal is stilaan ook aan een gezegende leeftijd gekomen dat hij niet meer huppelend het podium kan opkomen maar omringd door een arsenaal van gitaren tot een banjo en ukelele toe begint deze goedzinnige man er zonder De Mojo Jamsessions die bleven ook al even vlot verlopen en misschien ontdekten ze daar wel nieuw materiaal voor Backyard Blues. De The Laat Brothers die vonden dit een geschikt moment alvorens naar de Ghentse Feesten af te reizen. Ook bassist Eric Vandekerckhove van Hideaway kwam een potje meejammen en later zouden zelfs JP Soars en zijn Red Hots enkele nummers komen meespelen. Knap toch.
Als voorlaatste artiest van dit blues weekend is het, al voor de 4-de keer, de beurt aan Buddy Guy. Één van de grootste blues gitaristen uit zijn generatie. Hij is met zijn Chicago Blues en In 1957 verhuisde hij naar Chicago waar hij na vallen en opstaan een contract kreeg bij Chess Records die echter niet zo’n grote fan waren van zijn steviger gitaarwerk. Gelukkig kon hij bij Vanguard terecht waar hij de kans kreeg om zijn typische gitaar sound te ontwikkelen. Deze blues legende heeft in zijn lange carrière diepe waters doorzwommen maar heeft ondertussen maar liefst 7 Grammy’s gewonnen en is opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en in de Musicians Hall of Fame. Met de Chicago Blues in zijn aderen heeft hij al tientallen hits uitgebracht en mogen we vereerd zijn zo’n grote legende en zijn gitaar live te kunnen zien. Dat Buddy Guy blues ademt laat hij al meteen merken als hij opkomt, een song met als titel ‘Damn Right I've Got The Blues’ laat dan ook niet veel aan de verbeelding over. Met keuze uit een ellenlange lijst aan hits is het niet moeilijk om anderhalf uur gevuld te krijgen. Het publiek zong uit volle borst mee met ‘I Just Want To Make Love To You’ en het En Buddy Guy zou zichzelf niet zijn als er bij al dat gitaargeweld geen show aan te pas zou komen. Gitaar spelen met de tanden, achter de rug of met een drumstick, het maakte alles niet alleen geweldig om naar te horen, maar ook om naar te kijken en hij genoot er zichtbaar van (wij trouwens ook!). Dat deze artiest aan het eind van deze maand 80 wordt is er zeker niet aan te merken, met een onuitputtelijke energie en een goed gevoel voor humor kan hij er zeker nog enkele jaren tegen en mogen we hem hopelijk nog eens verwelkomen in ons Belgen land. (Vanessa) De avondklok wordt hier op zondag ingesteld door Brian Setzer’s Rockabilly Riot. Als ‘pièce de résistance’ mag hij samen met Kevin Mc Kendree, Mark Winchester en Noah Levy de tijd Het lijkt wel of de jaren krijgen geen vat op deze rockabilly god. Nummers als ‘Vinyl Records’ en ‘I Should’a Have a V8’ weet hij prefect te mixen met het werk van zijn Stray Cats en met ‘Stray Cat Strut’ gaan ze hier een eerste keer uit de bol opgepept door deze wervelwind en zijn Rockabilly Riot. De ‘Happy Days’ komen tot leven en net als gisteravond is er in de tent geen doorkomen meer aan. Ook al zijn we blues liefhebbers tot in onze genen toch luisteren we allen maar wat graag naar nummers als ‘Runaway Boys’. Dat dit een feestje moest worden met de hoofdletter ‘F’ stond buiten kijf en wanneer deze Brian Setzer dan nog tot 2x toe mag en moet terugkomen is dan ook niet meer dan normaal want he’s gonna rock this town tonight! (Freddie)
Blues Peer zit er weer op voor dit jaar en zo nemen we afscheid van een super drie-daagse met niets dan goede 'Blues'. Nog een allerlaatste pluim op de hoed van PC en de organisatie om ons geliefde Blues Peer terug op de kaart te zetten. Nog een ode aan de eyecatcher gemaakt door de leerlingen van het EGSK te Kinrooi en zo hopen we ook dat de blues verder kan leven bij de jeugd...See you next year with ........
Photo selection sunday (Vanessa & Freddie) more pics on |
Weet je nog de ‘Bluescaravan’ editie 2010 met namen als Coco Montoya en Shakura S’Aida. Daartussen stond de Oostenrijkse Meena te pronken en die blies destijds met een oudje van James Brown ons werkelijk van onze sokken. ‘Try Me’ bracht ze met zoveel allure dat het destijds een hoogstaand kiekebisj moment was. Samen met Chris Fillmore en zijn band wist ze al meerdere prijzen te winnen in het land van Heidi en het is dus verwonderlijk dat zulke namen hier op zondag komen openen. Vandaag de dag noemen ze 
Dat deze Meena kan zingen ondervinden we al dadelijk en voor diegenen die Chris Fillmore weten nu ook dat ze in de bergen stevig gitaar kunnen spelen. Een soulvolle stem in een mix van stevige gitaarlicks is meteen een goede combinatie om deze laatste dag op gang te trappen. ‘Met ‘Since I Met You Baby’ lijkt het wel of deze Meena Cryle heeft haar Belgische fans goed in de armen gesloten. Afwisselende set met soul van Sam Cooke tot rock ’n roll van de boss Bruce Springsteen en wanneer ze er nog een potje SRV bovenop doen voelen we het in onze kleine teen, dit gaat een superdag worden. We're on Fire! (Freddie)
Met muzikale invloeden van Jimi Hendrix, Otis Redding en de Rolling Stones kon de CD niet anders dan aanslaan bij de blues, rock en soul liefhebbers. Het statement dat ze wilden maken met hun muziek was geslaagd. Een blues rock band met maar liefst 5 blazers is dan ook niet iets wat je alle dagen tegen komt. Ze hopen een groot publiek te bekoren met een seventies sound die recht uit het hart komt en met vele positieve recensies van hun CD zal dat zeker geen probleem zijn. .gif)
staan garant voor een rockend optreden. Als je de Indiaan Genorimo op de cover van je eerste CD zet kan deze set niet anders beginnen dan met zijn strijdlied… Eens iedereen zijn plaats ingenomen had kon het geweld losbarsten. De set list bestond volledig uit nummers van hun CD, een goede test om te zien hoe ons Belgisch blues publiek hierover denkt. En wat had je gedacht, de recensies hebben niet gelogen, het was meteen raak. Het werd een energieke set met veel variatie, zo konden we genieten van het vlotte ‘Hip Shakin’ Mama’ en een rustige slow blues ‘On The Floor’. Tijdens ‘We Gonna Have A Party Tonight’ werd er even plaats gemaakt voor de 5 blazers met een schitterende sax solo. Wil je meer weten over deze groep of hun geweldige muziek beluisteren, dan zal je hun CD moeten kopen, iets waar je geen spijt van zult krijgen. (Vanessa)
JP Soars & The Red Hots 
schitterende blues muziek brengen. Met hernieuwde energie gaf hij zijn eerste comeback concert in Royal Theatre Carré in Amsterdam waaruit de CD ‘ALIVE in Amsterdam’ geboren werd. Een mooie verderzetting van zijn carrière die al in 1974 begon als sideman, backing van grote namen als John Lee Hooker, Big Mama Thornton, Finis Tasby, Pee Wee Crayton en nog veel meer. Later werd hij bandlid van de legendarische groep Canned Heat om dan in 1989 zijn eigen solo band op te richten. 
in ‘Please Take Me Home’ en bracht een tribute aan zijn goede vriend en inspirator B.B. King met ‘Say Goodbye To The Blues’. 
laatste rechte lijn van zondag. Met deze Taj Mahal krijgen we een mengelmoes van blues, reggea en andere excotische toestanden het is maar te bezien in welke mood hij is. Vandaag laat hij zich begeleiden door zijn trio dat buiten zichzelf bestaat uit Eddie Rich en Smith.
verpinken aan met ‘Uh Uh Blues’. Hij heeft onder meer geopteerd om vandaag ‘old school’ te spelen en met nummers als ‘CC Rider’ en ‘Good Morning Little Schoolgirl’ lukt dit aardig en dit tot algemene tevredenheid.Met exotisch bloed in zijn aderen moten we een heerlijk stukje reggea er natuurlijk bij nemen en weet Taj Mahal de talrijke blues liefhebbers hier best te bekoren en zo kan de ‘opperduvel’ zonder angst beginnen rond bellen ;-) (Freddie)
uitgesproken gitaarwerk een inspiratie voor vele bekende namen zoals Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughan en Eric Clapton. Zelf werd hij verliefd op de blues door Muddy Water en speelde hij in de jaren ’50 met verschillende bandjes in Baton Rouge, een stad gelegen aan de Mississippi. 
zwoelere ‘Fever’. Ook het repertoire van zijn collega’s laat hij graag nog eens klingen. ‘Boom Boom’ van John Lee Hooker en ‘Hoochie Coochie Man’ van Muddy Waters vulden het lijstje aan. Zijn naam als grootste blues gitarist maakte hij gedurende de hele set waar, maar vooral op het einde konden we van zijn gitaar kunsten genieten in een lange gitaar medley van artiesten zoals Eric Clapton, Jimmy Hendrix, Santana en nog veel meer. 
van de Stray Cats doen herleven. Net als vijf jaar geleden zal de tent dus ongetwijfeld ook vanavond een metamorfose ondergaan en zich onthullen als danstempel uit de good ol’ days. Samen met zijn vetkuif en zijn collectie Gretsch gitaren gaan we voor de editie van 2016 er nog een laatste maal invliegen. 
